Niemand ontwerpt bewust kabelspaghetti, toch blijft cable management in veel datacenters lastig

Kabelbeheer was en is een uitdaging in veel datacenters. In dit artikel behandelt David Cuthbertson, een bekende cable management-specialist die al meermalen heeft bijgedragen aan bekabelingsstandaarden zoals de nieuwe TIA TR-60, het documenteren van bestaande koper- en glasvezelconnectiviteit, evenals enkele van de uitdagingen die men onderweg kan tegenkomen.

Uitdagingen bij het documenteren van bekabeling

Om diverse redenen lijkt kabelbeheer ofwel cable management nog steeds een probleem in de datacenterindustrie, terwijl dat eigenlijk niet zou mogen bestaan. Netjes beheerde bekabeling en goede registraties die site-onderzoeken en kabeltracering vermijden, lijken logisch. Maar in de praktijk is dit niet gebruikelijk bij de meeste organisaties, omdat kabelbeheer vaak de hiaten vertoont in rollen, teaminterfaces, ontwerp, implementatiepraktijken, overdracht en eigendom. Niemand ontwerpt bewust kabelspaghetti, het ontstaat gewoon door gebrek aan interesse, tijd, eisen, middelen, kwaliteitsborging en dergelijke. Het is dan ook geen wonder dat bekabeling nog steeds storingen veroorzaakt en een risico vormt bij installatie en buiten bedrijf stellen. Een simpele beweging of aanraking van een kabel kan al voor grote verstoring zorgen.

Het beheer van het bekabelingssysteem wordt eenvoudiger als je zaken vereenvoudigt en een institutionele kennisbasis creëert voor referentie.

Nieuwe nadruk op cyberbeveiliging vereist een beter beheer van connectiviteit, waarbij ongebruikte verbindingen of ongeautoriseerde apparaten worden verwijderd - ervan uitgaande dat er registraties zijn die bijhouden wat je hebt en hoe het is verbonden. Wat nodig is, is een consistente aanpak om de fysieke connectiviteit te beheren in een wereld van steeds veranderende technologieën, bekabelingsinnovaties en cyberaanvallen.

Complexiteit en schaal

Grotere netwerken worden vaak moeilijker te beheren naarmate ze groter worden en de apparatuurtechnologieën migreren naar kleinere platforms met dichtere connectiviteit. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we uiteindelijk te maken kunnen krijgen met dicht opeengepakte ‘spaghetti’-bekabeling als de beheerpraktijken zich er niet aan aanpassen. Niet alleen is het moeilijk om de labels van apparat/en, poorten en kabels te lezen, maar ook de luchtstroom van apparatuur wordt verminderd en het risico neemt toe bij installatietaken of het buiten bedrijf stellen van apparatuur. Zonder goede registraties zijn site-onderzoeken en kabeltracering van begin tot eind noodzakelijk, wat het risico op verstoring van IT-systemen vergroot. Veel kastdeuren kunnen ook niet worden gesloten of vergrendeld vanwege overtollige bekabeling, waarbij deuren vaak worden verwijderd om de toegang te vergemakkelijken.

Waar te beginnen?

De meeste mensen beginnen met het gebruik van een spreadsheet om verbindingen tussen apparaten vast te leggen. Het wordt echter moeilijker als je merkt dat je verschillende perspectieven nodig hebt die een enkele spreadsheet moeilijk kan bieden. In veel gevallen zul je dan meerdere soorten lijsten en informatiesets moeten creëren, waarbij apparaten en poorten vaak vele malen worden gedupliceerd. Hoeveel gedupliceerde inspanning denk je dat er nodig is om één verbinding te documenteren als deze in meerdere bestanden moet worden ingevoerd?

Voorbeelden hiervan die ik in de praktijk ben tegengekomen:

• Een lijst van alle verbindingen tussen IT-apparaten, met het pad daartussen.
• Een lijst van backbone-bekabelingsverbindingen om te zien waar capaciteit wordt gebruikt, gereserveerd of overblijft.
• Een lijst van IT-apparaten en poorten, zodat je de status van elke poort en de verbindingen per apparaat kent (switches, servers, e).
• Een lijst van bekabelingscomponenten en poorten (panelen, modules, ODFS, data-aansluitingen) met status en ondersteunde apparaatverbindingen.
• Wijzigingen en configuratie-updates samengevat in werkorders en audittrails.
• Diagrammen die locatie, paden, netwerken, structuren, routes, enz. verklaren.

Het helpt als alle apparaten, panelen, patchkabels, modules, etc. zijn gelabeld en up-to-date. Zo niet, dan wordt het alleen maar moeilijker omdat je mogelijk namen en labels moet toekennen terwijl je registreert.

Handmatige audits

Hoezeer iedereen ook een handmatige audit verafschuwt, er is niet veel keuze als je een basaal begrip wilt krijgen van een bestaande fysieke omgeving. Zonder een goede voorbereiding is het uitsturen van het personeel of aannemers om de bekabelingsconnectiviteit te documenteren vooral een goede manier om tijd en geld te verspillen. Onderschat niet het aantal fouten dat bij het vastleggen van data wordt gemaakt, als er geen duidelijke richtlijnen zijn. Het doel is: slechts één keer vastleggen!

Vanuit een praktisch oogpunt zal het gebruik van meerdere Excel-bestanden als een kennisbasis voor bekabeling moeilijker worden naarmate de schaal en complexiteit toenemen. Het is eenvoudiger om een database zoals AssetGen Connect te gebruiken om connectiviteitsgegevens samen te voegen en te onderhouden. AssetGen heeft andere voordelen, zoals het maken en bijwerken van Visio-diagrammen voor racks en connectiviteitsverificatie.

Ten slotte een aantal uitdagingen en beslissingen die bij audits spelen:

• Benamingconventies - Inconsistente praktijken binnen de organisatie kunnen leiden tot verschillende benamingen en labels van zaal tot zaal en van locatie tot locatie. Standaardisatie voorkomt verwarring, dus een basisaudit moet consistentie leveren die momenteel niet bestaat. Het verzamelen, maken en bijwerken van bekabelingsdocumentatie na de audit zal moeilijk zijn voor wie nog steeds meerdere manieren heeft om hetzelfde apparaat te identificeren. Elke poging tot integratie met andere toolsets zal arbeidsintensief zijn bij inconsistente benaming.
• Kosten, tijd en middelen - Het uitvoeren van een audit kan maanden of zelfs jaren in beslag nemen. De vraag is dan: moet het bestaand personeel worden ingezet of kan beter een externe partij worden ingehuurd? Het weghalen van personeel van hun dagelijkse werkzaamheden zal project- en resourcing-problemen veroorzaken. Het gebruik van een externe partij is vaak beter voor audits, vooral als ze extra vaardigheden en aanvullende middelen kunnen bieden. De kosten kunnen hoger zijn, maar er is een grotere kans op een succesvolle tijdige levering van informatie zonder projectactiviteiten in gevaar te brengen.
• Continu beheren van de bekabelingsinfrastructuur - Het ontwikkelen van veranderings- en controleprocessen voor dagelijks beheer om informatie te behouden moet nog worden gedaan, dus zoek contact met collega's en neem praktijken over die elders werken. Het TIA TR-60-comité ontwikkelt een nuttige reeks normen voor dagelijks beheer die Infrastructure Life Cycle Management behandelen en naar verwachting beschikbaar zullen zijn in 2024.
• Verminderen van menselijke fouten - Als er onzekerheid is over connectiviteit, verwacht dan dat er aan de belangrijkste kabels worden getrokken, geduwd en in veel gevallen beschadigd zullen zijn. De fysieke infrastructuur zal bovendien blijven evolueren met de komst nieuwe technologieën, terwijl de betrokken personen van functie of werkgever veranderen. Sta ook niet verbaasd als mensen soms simpelweg dingen vergeten zijn.

Het begrijpen en beheren van het bekabelingssysteem is eenvoudiger als het beheren en documenten wordt vereenvoudigd en een institutionele kennisbasis wordt gecreëerd voor referentie. De oorzaak van veel bekabelingsproblemen is eigenlijk niet zozeer de menselijke fout, maar het gebrek aan weldoordachte beheerpraktijken. Fysieke connectiviteit kan met minimale risico's en flexibiliteit voor IT-diensten worden geleverd en bevestigd - zolang we er maar voor zorgen dat deze infrastructuur actief en met gezond verstand wordt beheerd.